اقدامات امیر‌المؤمنین(ع) هنگام رجعت

امام علی(ع) در انتقام گرفتن از دشمنان اهل بیت به امام مهدی(عج) و امام حسین(ع) یاری می‌رساند. در روایات وارد شده است که امام علی(ع) پس از رجعت، دشمنانش را علامت‌گذاری می‌کند و به این طریق آنان را از مؤمنان جدا می‌سازد. 

عراق در عصر ظهور

سفیانی از طریق سرزمین شام وارد عراق می‌شود و سعی می‌کند که اوضاع را از طریق سیطره و غلبه بر عراق آرام کند و این سیطره و تسلّط از طریق قتل و آواره کردن مردم آن صورت می‌پذیرد. شهرها در آن زمان ویران می‌شوند؛ از جملة این شهرها بصره و بغداد است که در زمین فرو می‌روند. برخی از روایت‌ها متذکّر شده‌اند که تعداد کشتگان میان بصره و یکی از نواحی آن، که اِبلّه نامیده می‌شود، حدود هفتاد هزار شهید خواهد بود و امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: «آنها به منزلة شهدای بدر هستند».