پس از گذشت 14 قرن از نزول قرآن، اکنون در پرتو پژوهش های فناورانه دانش پزشکی، حقانیت سخن قرآن در مراحل رشد جنین انسان بر کرسی اثبات نشست.
آیات 12 و 13 و14 از سوره مؤمنون:
«وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ مِن سُلَالَةٍ مِّن طِینٍ»، «ثُمَّ جَعَلْنَاهُ نُطْفَةً فِی قَرَارٍ مَّکِینٍ»، «ثُمَّ خَلَقْنَا النُّطْفَةَ عَلَقَةً فَخَلَقْنَا الْعَلَقَةَ مُضْغَةً فَخَلَقْنَا الْمُضْغَةَ عِظَامًا فَکَسَوْنَا الْعِظَامَ لَحْمًا ثُمَّ أَنشَأْنَاهُ خَلْقًا آخَرَ فَتَبَارَکَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِینَ»
ترجمه این آیات چنین است:
«ما انسان را از عصاره‌ای از گِل آفریدیم»، « سپس آن را نطفه‌ای در قرارگاهی استوار قرار دادیم»، « آنگاه نطفه را علقه گرداندیم و آن علقه را به صورت پاره گوشتی درآوردیم. سپس آن پاره گوشت را استخوانهایی ساختیم و به استخوانها گوشت پوشاندیم. سپس آن را با آفرینشی دیگر پدید آوردیم. آفرین باد بر خدا که بهترین آفرینندگان است»