حضرت محمد و 12 امام در کتاب عهد عتیق (سفر پیدایش )

بسم الله الرحمن الرحیم

در این مقاله قصد دارم نام حضرت محمد و 12 امام را درعهد عتیق در کتاب پیدایش (جزء 5 کتاب تورات ) می باشد نشان دهم.

وَلَقَدْ کَتَبْنَا فِی الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُهَا عِبَادِیَ الصَّالِحُونَ ﴿۱۰۵﴾

و در حقیقت در زبور پس از تورات نوشتیم که زمین را بندگان شایسته ما به ارث خواهند برد (آیه ۱۰۵ سوره انبیاء)

در کتاب سفر پیدایش در باب 17 آیه 20 

اما در مورد اسماعیل نیز تقاضای تو را اجابت نمودم و او را برکت خواهم داد و نسل او را چنان زیاد خواهم کرد که قوم بزرگی از او به وجود آید. دوازده امیر از میان فرزندان او برخواهند خاست. 

And as for Ishmael, I have heard thee: Behold, I have blessed him, and will make him fruitful, and will multiply him exceedingly; twelve princes shall he beget, and I will make him a great nation.

וּֽלְיִשְׁמָעֵאל֮ שְׁמַעְתִּיךָ֒ הִנֵּ֣ה בֵּרַ֣כְתִּי אֹתֹ֗ו וְהִפְרֵיתִ֥י אֹתֹ֛ו וְהִרְבֵּיתִ֥י אֹתֹ֖ו בִּמְאֹ֣ד מְאֹ֑ד שְׁנֵים־ עָשָׂ֤ר נְשִׂיאִם֙ יֹולִ֔יד וּנְתַתִּ֖יו לְגֹ֥וי גָּדֹֽול׃

در اینجا لازم است توضیح دهم که در آیه 124 سوره بقره 

وَإِذِ ابْتَلَى إِبْرَاهِیمَ رَبُّهُ بِکَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّی جَاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِمَامًا قَالَ وَمِن ذُرِّیَّتِی قَالَ لاَ یَنَالُ عَهْدِی الظَّالِمِینَ 

و چون ابراهیم را پروردگارش با کلماتى بیازمود و وى آن همه را به انجام رسانید [خدا به او] فرمود من تو را پیشواى مردم قرار دادم [ابراهیم] پرسید از دودمانم [چطور] فرمود پیمان من به بیدادگران نمى‏رسد

در مورد این آیه خدا قبل از این امتحان را از ابراهیم بگیرد به ابراهیم مژده کلماتی داد (که بنا بر مفسرین قرآن چه شیعه و سنتی پنج تن آل عبا می باشند ) که از نسل او (از اسماعیل)می باشد اسماعیل که حدودا 13 ساله بود خدا به ابراهیم فرمود اسماعیل را برای من قربانی کن با شنیدن این فرمان تعجب کرد و در دل خود گفت:یعنی چی آن کلمات (5 تن) از اسماعیل می خواهد بدنیا بیاد ومن او را قربانی کنم و به خدا عرض کرد باشد چون تو می خواهی انجام میدهم و بعد ابراهیم از این امتحان سر بلند شد و خدا اسماعیل را به خاطر قربانی بزرگتری که امام حسین (ع) بود بخشید

وَفَدَیْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِیمٍ

ما ذبح عظیمی را فدای او کردیم. [سوره صافات آیه 107]

این امتحان الهی این بود که برای ابراهیم سخت بود وابراهیمی که پیامبر الهی بود خلیل الله (دوست خدا)واز پیامبران اولوالعزم بود با این امتحان خدا به او می فر ماید إِنِّی جَاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِمَامًا یعنی من تو را به امام قرار میدهم از اینجا نتیجه می گیریم که مقام امامت از مقام نبوت (نبوت عامه) بالاتر می باشد لازم به ذکر است که پیامبر اکرم نبوت خاصه داشتند که مقامش از امامت بالاتر است 

خوب در این آبه خدا به ابراهیم گفت من تو امام کردم و ابراهیم به خدا عرض کرد که وَمِن ذُرِّیَّتِی یعنی این مقام رو به ذریه ام می دهی خدا گفت لاَ یَنَالُ عَهْدِی الظَّالِمِینَ یعنی عهد من به ظالمان نمی رسد

یعنی امامت عهدی است میان خدا و حضرت ابراهیم (ع) که در آیه 125 می گوید عَهِدْنَا إِلَى إِبْرَاهِیمَ وَإِسْمَاعِیلَ یعنی این عهد از طریق حضرت اسماعیل (ع) بسته شد

و این عهد را در کتاب تورات نیز می باشد توضیح می دهم

به عکس زیر دقت کنید که از آدرس http://biblos.com/genesis/17-20.htm گرفتم 

برای دیدن تصویر در اندازه واقعی روی این عکس کلیک کنید.

در اینجا کلمه בִּמְאֹ֣ד מְאֹ֑ד را جدا کرده و سپس معنی کردند

که خدا در آیه 13 سوره مائده می فر ماید یُحَرِّفُونَ الْکَلِمَ عَن مَّوَاضِعِهِ یعنی کلمات را از مواضع خود تحریف مى‏کنند

خوب می دانیم که کتاب یهودیان و مسیحیان مثل ما مسلمان نیست که ما قرآن را به زبان اصلی که نازل شده می خوانیم و ترجمه آن نیز کنار آن می باشد ولی کمتر کسی از یهودیان و مسیحیان از زبان اصلی این کتاب که عبری است آشنایی دارند و کتاب مقدس به طور جداگانه به زبان های دیگر ترجمه می شود و خواننده کتاب هر ترجمه ای که از این کتاب می شود را قبول می کند حال ببیند که این کلمه בִּמְאֹ֣ד מְאֹ֑ד با تلفظ بمدمد را چه طوری معنی کردند وقتی این دو کلمه را جدا کردند هر دو قسمت این کلمه را به exceedingly ترجمه کردند یعنی بحد زیاد 

حال اگر این کلمه را به هم وصل کنیم می شود بمدمد از انجا که ریشه زبان عبری و عربی یکیست این آیه از سفر پیدایش به این معنی است 

اما در مورد اسماعیل نیز تقاضای تو ( عهد)اجابت نمودم و او را برکت داده داده و از نسل او را قوم بزرگی بوجود خواهم آورد که مدمد (محمد) و 12 امیر از میان فرزندان او بر خواهند خواست

و ضمنا در مورد نسل حضرت اسماعیل (ع) نیز از حضرت فاطمه (س) و سوره کوثر نیز ثابت می شود که چه برکتی به فرزندان او (یعنی سادات)داده است.

سیدمحمد یعقوبی

مدیریت وبلاگ خط بیداری 

بر گرفته از سخنرانی های استاد رائفی پور 

حضرت محمد در کتاب عهد عتیق (غزل غزل های حضرت سلیمان )

بسم الله ارحمن الرحیم

وَلَقَدْ کَتَبْنَا فِی الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُهَا عِبَادِیَ الصَّالِحُونَ ﴿۱۰۵﴾

و در حقیقت در زبور پس از تورات نوشتیم که زمین را بندگان شایسته ما به ارث خواهند برد (آیه ۱۰۵ سوره انبیاء)

بنده در این مقاله می خواهم در مورد این آیه بحث کنم.می دانیم که سخن خدا در قران کریم برای همه دوران می باشد حال می خواهیم در این مورد که کسانی که زمین به آنها ارث می رسد را در کتوب اهل کتاب جستجو کنیم حال می دانیم که این کتوب تحریف شده اند ولی باز جستجو می کنیم .

در کتاب غزل غزل های سلیمان در باب 5 آیه 16 از عهد عتیق 

(دهانش شیرین است و وجودش دوست داشتنی. ای دختران اورشلیم ،این است محبوب و یار من)

این متن فارسی از این کتاب که به زبان فارسی ترجمه شده است.

His mouth is most sweet: yea, he is altogether lovely. This is my beloved, and this is my friend, O daughters of Jerusalem

חִכֹּו֙ מַֽמְתַקִּ֔ים וְכֻלֹּ֖ו מַחֲמַדִּ֑ים זֶ֤ה דֹודִי֙ וְזֶ֣ה רֵעִ֔י בְּנֹ֖ות יְרוּשָׁלִָֽם

در این آیه صحبت از محبوبی است که حضرت سلیمان به آن اشاره می کند 

در عکس زیر دقت کنید که از آدرس http://biblos.com/songs/5-16.htm گرفتم نگاه کنید

برای دیدن تصویر در اندازه واقعی روی این عکس کلیک کنید.

عبارت " מַחֲמַדִּ֑ים "با وجود اینکه در تلفظ " ma·ḥă·mad·dîm; " (محمدیم) تلفظ می شود خوب می دانیم که کتاب یهودیان و مسیحیان مثل ما مسلمان نیست که ما قرآن را به زبان اصلی که نازل شده می خوانیم و ترجمه آن نیز کنار آن می باشد ولی کمتر کسی از یهودیان و مسیحیان از زبان اصلی این کتاب که عبری است آشنایی دارند و کتاب مقدس به طور جداگانه به زبان های دیگر ترجمه می شود و خواننده کتاب هر ترجمه ای که از این کتاب می شود را قبول می کند حال ببیند که این کلمه מַחֲמַדִּ֑ים با تلفظ محمدیم را به چه کلمه ای ترجمه کردند به کلمه desirable یا به معنی پسندیده , مطلوب , خوش‌ آیند 

و نکته جالب اینجاست که "ים" (ایم) در انتهای کلمه جمع احترام است که به عنوان نمونه در واژه "الوهیم" (یا اللهم در زبان عربی)نیز به کار رفته می رود ولی شیطنت سبب شده، اسم را ترجمه کرده و به جای صفت جایگزین کنند.یعنی این کلمه عبری که منظور حضرت محمد (ص) بوده را ترجمه کردند به صفت خوش آیند و مطلوب کرده است 

پس از این نتیجه می گیریم که حضرت سیلمان (ص) در اینجا منظور از محبوبش پیامبر اکرم می باشد 

سید محمد یعقوبی 

مدیریت وبلاگ خط بیداری

بر گرفته از سخنرانی استاد رائفی پور